Politieke correctheid (afk.: policor) is “… een term voor voorzichtig taalgebruik over, of het vermijden van, onderwerpen die politiek gevoelig liggen, om belediging (van met name minderheden) te voorkomen” (Wikipedia). Een lovenswaardig streven, tenminste als het niet wordt verward met correct politiek taalgebruik. Dat is wezenlijk wat anders. Correct politiek taalgebruik is communicatie tegenovergesteld aan…
In Nederland is het sinds 1986 een goede gewoonte geworden om het Centraal Planbureau de beloften van de verschillende politieke partijen door te laten rekenen op, laten we zeggen, hun gehalte aan realisme. De directe aanleiding daarvoor was dat we collectief beroerd geworden waren van alle leugenachtige en onuitvoerbare onzin die ons tot dan toe in tijden van verkiezingen werd gepresenteerd.
Sjoemelwetenschap
Science publiceerde in augustus 2015 een artikel waaruit bleek dat ongeveer slechts één derde van alle psychologisch onderzoek replicabel is. Dat wil zeggen dat wanneer het onderzoek op exact dezelfde wijze wordt herhaald, er ook dezelfde resultaten uitkomen. Aan twee derde van die onderzoeken schort dus het een en ander. Een even forse als ernstige claim, temeer omdat het over serieuze wetenschappers gaat die publiceerden in serieuze tijdschriften. Opzettelijke fraude was hier niet aan de orde.
Rijk-dom
Ik ben geen bioloog, maar ook als onderwijskundige valt er dezer dagen veel te observeren op en rond de apenrots. Het regent alfa-mannetjes. Ze tuimelen massaal naar beneden en onderaan aangekomen is het huiliehuilie geblazen.